Το μαστιχόδενδρο διακλαδίζεται σε μικρή απόσταση από το έδαφος, αναπτύσσεται αργά και παίρνει την τελική του μορφή σε ύψος 2-3 μέτρων ύστερα από 40 – 50 χρόνια.
H παραγωγή Μαστίχας είναι δυνατή μετά τον πέμπτο χρόνο φύτευσης του μαστιχόδενδρου, το οποίο στα 10-12 έτη της ζωής του αποδίδει κατά μέσο όρο 65-100 γραμμάρια μαστίχας κατ΄έτος. Σε σπάνιες περιπτώσεις, τα πολύ μεγάλα δέντρα, μπορούν να αποδώσουν έως 400 γραμμ. τον χρόνο.
Ο σχίνος είναι ανθεκτικό φυτό. Αντέχει στη ξηρασία και στους νότιους ανέμους και είναι ευπαθής μόνο στην παγωνιά και την κακομεταχείρηση. Οι νέες φυτείες προέρχονται από κλαδιά παλαιότερων δέντρων (τα μοσχεύματα) και οι παλιές ανανεώνονται με παραφυάδες ή καταβολάδες.
Σχίνοι ή δένδρα αυτής της οικογένειας αποτελούν κύριο στοιχείο της Μακκίας βλάστησης των παραμεσόγειων χωρών, αλλά μόνο στη Χίο, δένδρο και φύση σε μία μαγική συνταγή μας χαρίζουν την ευχαρίστηση, την ανακούφιση και τη γιατρειά μέσα από τα πολύτιμα «δάκρυα» της Μαστίχας.
Η φυσική ρητίνη
H Μαστίχα Χίου είναι η φυσική ρητίνη που βγαίνει από τον κορμό και τα κλαδιά του σχίνου (Pistacia Lentiscus var. Chia). Η έκκριση αυτή προκαλείται με χάραγμα του σχίνου από αιχμηρό εργαλείο. Η Μαστίχα εμφανίζεται σαν δάκρυ στα χαραγμένα σημεία και ρέει κατά σταγόνες στο χώμα.
Κατά την έκκριση της έχει τη μορφή κολλώδους και διαυγούς υγρού για να στερεοποιηθεί σε ακανόνιστα σχήματα μετά την πάροδο 15-20 ημερών.
Η μορφή της, αφού στερεοποιηθεί, είναι κρυσταλλική και η αρχική της γεύση είναι μάλλον πικρή, για να φύγει σύντομα, αφήνοντας ένα ιδιαίτερο άρωμα που της προσδίδει μοναδικότητα.Έχει χρώμα υπόλευκο- υποκίτρινο και είναι διαφανής έως ημιδιαφανής στην αρχή, ενώ όσο παλιώνει αποκτά ένα πιο κιτρινωπό και αδιαφανές χρώμα.
Ο βαθμός σκληρότητας της Μαστίχας εξαρτάται από την θερμοκρασία της ατμόσφαιρας, τον χρόνο έκθεσής της στην φύση, καθώς και το μέγεθος που έχει το δάκρυ. Όταν η ροή της Μαστίχας είναι συνεχής, το δάκρυ είναι μεγάλο και σχετικά μαλακό, ενώ η μη συνεχής ροή, αποδίδει μικρό δάκρυ, αλλά μεγαλύτερης σκληρότητας.
